این ترانه که یکی از ترانه هائیست که ناصر عبدالهی در ماه های پایانی عمر خوانده است تقدیم میکنم به همسر عزیز و مهربانم و امیدوارم که واقعا مرا ببخشد

منو ببخش
که ندیده می گرفتم
التماس اون نگاه نگرونو
منو ببخش
که گرفتم جای دست عاشقتو
دست عشق دیگرونو
لایق عشق بزرگ تو نبودم
خورشید بانو
غافل از معجزه تو شد وجودم
اسیر جادوت

منو ببخش که درخشیدی و من چشمامو بستم
منو بخشیدی و من چشمامو بستم
منو ببخش منو ببخش
منو ببخش منو ببخش

تو به پای من نشستی و جدا از تو نشستم
که نیاوردی به روم هرجا دلت رو می شکستم
منو ببخش منو ببخش
منو ببخش منو ببخش

یا علی

 نوشته شده توسط علی علوی در یکشنبه 86/10/23 و ساعت 10:13 عصر | نظرات دیگران()